Απόψεις
μαθητών για το βιβλίο
|
|
|
Όλοι
εμείς που αγαπάμε το βιβλίο και το
βλέπουμε σαν κάτι παραπάνω από μερικές
σελίδες χαρτί λερωμένες με μελάνι και
ακριβοπληρωμένες, σαν κάτι διαφορετικό
από ένα ακόμα καταναλωτικό προϊόν,
αποφασίσαμε να μοιραστούμε μαζί σας
αυτή την θεώρηση των πραγμάτων και να
παρουσιάσουμε από τούτο δω το "βήμα"
τη δική μας άποψη και τον προσωπικό μας
μπούσουλα μέσα στην ατέλειωτη
βιβλιοθάλασσα που μας περιτριγυρίζει.
Το θέμα είναι κάποιος
να αποφασίσει να βραχεί. Από κει και
πέρα το να μάθεις κολύμπι είναι
αναπόφευκτο. Σημαντικό είναι ωστόσο να
τελειοποιεί κανείς το στυλ του και να
απολαμβάνει την κολύμβηση. Αρκετά όμως
με τις αναλογίες. Από τούτη δω τη στήλη
θα μπορείτε να πληροφορείστε τι καλό,
θεωρούμε εμείς ότι , κυκλοφορεί στα ράφια
των βιβλιοπωλείων, τι είδους βιβλία
διαβάζουμε, βιβλιοκριτική, χρήσιμους συνδέσμους σχετικά με το
βιβλίο, νέα αλλά και "παλιά" θέματα
καθώς και εκδηλώσεις γύρω από το βιβλίο.
Η βασική μας επιδίωξη
είναι να διαλύσουμε το μύθο του ότι οι
άνθρωποι σήμερα και ειδικά οι νέοι το
μόνο που κάνουν είναι να παρακολουθούν
ότι τους σερβίρεται από την τηλεόραση
και να αντιπαλέψουμε την αίσθηση ότι
είμαστε απλά και μόνο παθητικοί δέκτες
ερεθισμάτων με ανύπαρκτη κριτική
ικανότητα.
|
|
Τι διαβάσαμε
πρόσφατα: "Δαβίδ Κόπερφιλντ"
Συγγραφέας: Κάρολος Ντίκενς
Εκδόσεις: Πέλλα
Σελίδες: --
Τις τελευταίες μέρες διάβασα ένα εξαιρετικό βιβλίο του Κάρολου
Ντίκενς το οποίο ονομάζεται Δαβίδ Κόπερφιλντ. Το βιβλίο αυτό μου το
δώρισε η θεία μου αφού το είχε διαβάσει και είχε παρατηρήσει πόσο
ξεχωριστό και ιδιαίτερο είναι. Κι αυτό κατάλαβα κι εγώ μέσα από την
ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Ο Δαβίδ Κόπερφιλντ είναι ένα μικρό αγόρι το
οποίο ζει στο Μπλόντερστον και ο πατέρας του έχει πεθάνει έξι μήνες πριν
από τη γέννησή του. Η μητέρα του αποφασίζει να ξαναφτιάξει τη ζωή της με
τον κύριο Μάρντστον, που αρχικά της φέρεται πολύ καλά. Εν το μεταξύ, η
μις Μπέτσυ θεία του Κόπερφιλντ, έχει προτιμήσει να μη ξαναδεί την
οικογένεια, επειδή ο Κόπερφιλντ ήταν τελικά αγόρι και όχι κορίτσι όπως
περίμενε. Η Πέγκοτυ, η υπηρέτρια, προσπαθεί να πείσει την Κλάρα, δηλαδή
τη μητέρα, να μη παντρευτεί τον κύριο Μάρντστον, αφού πιστεύει πως δε θα
της φερθεί καλά. Μια μέρα ο Δαβίδ αποφασίζει να πάει διακοπές για 15
μέρες με την Πέγκοτυ στο πατρικό της, και γυρνώντας βρίσκει τη μητέρα
του παντρεμένη, το δωμάτιό του σε διαφορετική θέση και τον κύριο
Μάρντσον να του παρουσιάζεται ως ο καινούργιος του πατέρας. Ο κύριος
Μάρντστον εγκαθιστά και την αδερφή του στο σπίτι, και μαζί χτυπάν το
Δαβίδ, τον προσβάλουν και αφαιρούν από τη μητέρα το κάθε δικαίωμα που
είχε! Μια μέρα για να αμυνθεί ο Δαβίδ δαγκώνει το χέρι του κύριου
Μάρντστον και οι αφοί Μάρντστον στέλνουν τον Κόπερφιλντ σε ένα
οικοτροφείο όπου τον χτυπούν, του φορούν μια ταμπέλα που γράφει »Προσοχή
δαγκάνει» και όπου για καλή του τύχει γνωρίζει κάποιους καλούς φίλους. Ο
Δαβίδ στις διακοπές του επισκέφτηκε τη μητέρα του και την αγαπημένη του
υπηρέτρια, μα η μητέρα του δεν φαινόταν αρκετά καλά στην υγεία. Εκεί
βρήκε και ένα μικρό αδερφάκι που είχε αποκτήσει η μητέρα του με το
δεύτερο σύζυγό της. Έπειτα από μερικές μέρες από το γυρισμό του στο
οικοτροφείο η γυναίκα του διευθυντή του ανακοίνωσε το θάνατο της μητέρας
του. Όμως είχε πεθάνει και το μικρό αδερφάκι του. Από εκείνη τη μέρα ο
Κόπερφιλντ δε ξαναγύρισε στο οικοτροφείο. Έμεινε για λίγες μέρες στο
πατρικό της Πέγκοτυ, η Πέγκοτυ παντρεύτηκε και ο Κόπερφιλντ ξαναγύρισε
στο πατρικό του. Εκεί τον έστειλαν στο Λονδίνο να εργαστεί σε μια
εταιρεία με οίνους αλλά από εκεί πήγε στη θεία του, τη μις Μπέτσυ. Αυτή
τον λυπήθηκε, του αγόρασε ρούχα, τον υιοθέτησε και τον έστειλε στο
καλύτερο οικοτροφείο για να συνεχίσει το σχολείο του. Όμως το
οικοτροφείο ήταν γεμάτο, και γι’ αυτό το λόγο έμεινε στο σπίτι ενός πολύ
καλού κύριου, όπου ερωτεύτηκε την κόρη του, την Αγνή. Ο άντρας της
Πέγκοτυ και ο ανιψιός της πέθανε και γι’ αυτό το λόγο η Πέγκοτυ έγινε
υπηρέτρια της μις Μπέτσυ. Ο Κόπερφιλντ έγινε νομικός με φήμη και με
πλούτη, παντρεύτηκε την Αγνή έκανε τρία παιδιά και και τέλος έζησαν
ευτυχισμένοι.
Ο Κάρολος Ντίκενς έχει καταφέρει να δώσει τη μοναδική αίσθηση πως είναι
ο Δαβίδ Κόπερφιλντ και διηγείται τις κακές του αναμνήσεις από την
παιδική ηλικία του. Αυτό το βιβλίο είναι για παιδιά και νέους. Είναι
αρκετά συγκινητικό, αφού μπορούμε να αντλήσουμε παραδείγματα μέσα από
τις περιπέτειες του Δαβίδ και να γίνουν βιώματα για τη μετέπειτα ζωή
μας!
Φωτεινή Καρίνου
|