Περιοχή που παίζονταν: Θράκη ,νησιά Αιγαίου και στερεά Ελλάδα.

Αμπάριζα

Σ’ αυτό το παιχνίδι, τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Κάθε ομάδα έχει ένα σημείο εκκίνησης, συνήθως κολόνα ή δένδρο. Στην αρχή ένα παιδί από τη μία ομάδα  (δεν έχει σημασία ποια), «παίρνει αμπάριζα και βγαίνει», για να προκαλέσει τους παίχτες της άλλης ομάδας να τον κυνηγήσουν. Τότε, κάποιος από την αντίπαλη ομάδα «παίρνει αμπάριζα και βγαίνει» και τον κυνηγάει. Έτσι βγαίνουν και τα άλλα παιδιά και κυνηγούν τους υπόλοιπους. Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να κυνηγάει τα παιδιά, που έχουν βγει πριν από αυτό, αλλά όχι τα παιδιά που έχουν βγει μετά. Επίσης, κάθε παίχτης μπορεί να γυρίσει στην κολόνα του και να βγει όσες φορές θέλει. Όταν κάποιο παιδί πιάσει έναν παίχτη της αντίπαλης ομάδας, τον πάει στην «φυλακή», που είναι συνήθως κοντά στην κολόνα του. Οι παίχτες της ομάδας του παιδιού, που είναι φυλακισμένο, πρέπει να το ακουμπήσουν, για να ελευθερωθεί. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να ακουμπήσει ο ένας παίχτης την κολώνα της αντίπαλης ομάδας.

Ο Βασιλιάς

Τα παιδιά «τα βγάζουν», δηλαδή με κλήρωση διαλέγουν κάποιον ο οποίος γίνεται βασιλιάς. Ο βασιλιάς κάθεται κάτω, ενώ οι άλλοι απομακρύνονται, για να διαλέξουν ποιο επάγγελμα θα παραστήσουν και με ποιες κινήσεις. Όταν τελειώσουν επισκέπτονται το βασιλιά και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

-       Βασιλιά, βασιλιά με τα 12 σπαθιά, τι δουλειά;
-       Τεμπελιά!
-       Και τα ρέστα;
-       Παγωτά.
-       Είπε η γιαγιά να μας κάνεις μια δουλειά.
-       Τι δουλειά;

Τότε τα παιδιά μιμούνται με κινήσεις το επάγγελμα που διαλέξανε. Αν ο βασιλιάς το καταλάβει, το φωνάζει και κυνηγάει να πιάσει ένα παιδί, που γίνεται βασιλιάς. Αν δεν το καταλάβει, ξανακάθεται και τα παιδιά μιμούνται κάτι άλλο.

Αλάτι χονδρό – αλάτι ψιλό

Το παιχνίδι αυτό παίζεται από πολλά παιδιά που συγκεντρώνονται και βγάζουν με κλήρο τη «μάνα». Ύστερα κάνουν όλα μαζί έναν κύκλο και κάθονται κάτω σταυροπόδι με τα χέρια πίσω, και τις παλάμες ανοιχτές. Η μάνα στέκεται έξω από τον κύκλο και βαστάει ένα μαντίλι. Κάνει μια βόλτα γύρω από τον κύκλο τραγουδώντας:

«Αλάτι ψιλό, αλάτι χονδρό,
 έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω
παπούτσια δεν μου πήρε να πάω στο χορό».

Την ώρα που τραγουδάει γύρω από τον κύκλο, πετάει το μαντίλι πίσω από ένα παιδί και συνεχίζει μέχρι να καταλάβουν ότι δεν κρατάει πια το μαντίλι. Το παιδί που πήρε το μαντίλι σηκώνεται και αρχίζει να κυνηγάει τη μάνα. Όταν την πιάσει, η μάνα κάθεται στη θέση του μαζί με τα άλλα παιδιά. Το παιδί που πήρε το μαντίλι γίνεται μάνα και αρχίζει να κυνηγάει. Το παιχνίδι συνεχίζεται έτσι να το βαρεθούν.

Κάθομαι δεν κάθομαι

Αυτό το παιχνίδι παίζεται από κορίτσια που είναι 8 έως 10 ετών. Με λαχνό βρίσκεται το κορίτσι που θα τα φυλάει. Τα υπόλοιπα κορίτσια γυρίζουν από γύρω της και λένε τους παρακάτω στίχους:

«Κάθομαι δεν κάθομαι
στη φωλιά μου κάθομαι»

Όταν τα παιδιά δούνε το κορίτσι που τα φυλάει να πλησιάζει, κάνουν ότι κάθονται. Αν το κορίτσι που τα φυλάει καταφέρει να πιάσει ένα από τα υπόλοιπα παιδιά, πριν καθίσει, τα φυλάει εκείνο το κορίτσι που έπιασε. Κανένα όμως κορίτσι δεν πρέπει να καθίσει τόσο βαθιά ώστε να ακουμπήσει το έδαφος, γιατί τότε βγαίνει από το παιχνίδι και τα κορίτσια τα υπόλοιπα της λένε:

«Έσπασες τα αυγά σου». 

Φένια Χριστοπούλου

Επιστροφή        Επόμενη Σελίδα        Προηγ. σελίδα