Εφτάπετρο

Τα παιδιά στην παλιά εποχή έπαιζαν εντελώς διαφορετικά παιχνίδια απ' τα σημερινά. Ένα απ' τα παιχνίδια που έπαιζαν τότε, ήταν η εφτάπετρα. Το παιχνίδι αυτό παιζόταν ώς εξής:
Τοποθετούσαν σε ένα μέρος εφτά πέτρες μικρές τη μία πάνω στην άλλη και δίπλα τους μια μπάλα. Όταν επιλέγονταν η ομάδα που θα ξεκινούσε το παιχνίδι, ένα μέλος αυτής της ομάδας έριχνε από δέκα βήματα απόσταση την μπάλα, για να ρίξει τις εφτά πέτρες, Άμα δεν έριχνε καμία, τότε προσπαθούσε να τις ρίξει η αντίπαλη ομάδα. Αν όμως έριχνε με τη μπάλα έστω μια πέτρα, τότε η αντίπαλη ομάδα έπαιρνε τη μπάλα και προσπαθούσε να πετύχει με αυτήν όλα τα μέλη της ομάδας που έριξαν τις πέτρες, πριν όμως αυτοί καταφέρουν και τις ξαναβάλουν και τις εφτά πέτρες τη μια πάνω στην άλλη. Αν κατάφερναν να τις στερεώσουν και τις εφτά χωρίς να τους πετύχει η μπάλα, τότε αυτοί έπαιρναν πόντο και ξανάπαιζαν

       Το παιχνίδι αυτό διαρκούσε αρκετή ώρα, γιατί νικήτρια ήταν εκείνη η ομάδα η οποία θα έφτανε τους είκοσι πόντους.

Λεντιόν Χύσα

 

Σκρόφα

Σκρόφα λέγεται το θηλυκό γουρούνι, ή γουρούνα ή χαρομάνα. Πρόκειται για παιχνίδι ομαδικό και λίγο επικίνδυνο, γιατί κατά τη διεξαγωγή του προκαλούνται μικροτραυματισμοί.

 Για σκρόφα χρησιμοποιούσαν κάποιο αδειανό κονσερβοκούτι ή και ένα κομμάτι ξύλο. Οι παίχτες σχημάτιζαν ένα μεγάλο κύκλο, κρατώντας από μια μαγκούρα στα χέρια τους, τη μια άκρη της οποίας στήριζαν σε μικρές λακκούβες στο έδαφος τις οποίες έλεγαν "γουρλιά". Στη μέση του κύκλου, υπήρχε μια μεγαλύτερη λακκούβα που ήταν "το γουρλί της σκρόφας". Κάθε παίχτης που έβγαινε με μέτρημα ή κλήρο να φυλάει τη σκρόφα, προσπαθούσε χρησμοποιώντας τη μαγκούρα του να την οδηγήσει στο γουρλί της. 

Οι παίχτες όμως προφύλαγαν και σε κάθε ευκαιρία έστελναν τη σκρόφα μακριά με ένα χτύπημα της μαγκούρας τους. Την ευκαιρία αυτή περίμενε και ο φύλακας. Με αστραπιαία κίνηση έπιανε με τη μαγκούρα του το άδειο γουρλί του παίχτη που έκανε το χτύπημα, οπότε αλλάζουν ρόλους κι έπαιρνε εκείνος τη θέση του

Τέγου Γλυκερία

 

Το Τζαμί

Μπορεί να παιχτεί με αρκετούς  παίχτες, δεν έχει έναν συγκεκριμένο αριθμό ατόμων. Λοιπόν πρέπει να στηθούν κάποιες πέτρες κατακόρυφα. Πρέπει όμως να είναι σταθερές οι πέτρες.

Οι παίκτες βάζουν ένα συγκεκριμένο όριο μακριά όμως από τις πέτρες και προσπαθούσαν με άλλες πέτρες μικρότερες να πετύχουν το πυργάκι. Ήταν αρκετά δύσκολο. Αν βέβαια ήσουν σε μεγαλύτερο επίπεδο έβαζες μεγαλύτερη απόσταση. Ήταν πολύ διασκεδαστικό. Νικητής ήταν αυτός που π.χ. στις 20 βολές πετύχαινε περισσότερες φορές τον πέτρινο πύργο

Τσιντάρης Γιώργος

 

 

Τα Καρύδια

Το παιχνίδι αυτό είναι ατομικό και παίζεται με τέσσερα παιδιά και πάνω. Όλοι ξεκινούν με τα ίδια σε αριθμό καρύδια και ένας τα φυλάει σε μια γραμμή κάνοντας τη μάνα. Το παιχνίδι έχει ως στόχο ο κάθε παίχτης να μαζέψει όσο πιο πολλά καρύδια μπορεί απ' τους αντιπάλους. Ο κάθε παίχτης προσπαθεί να χτυπήσει με μια πέτρα τα καρύδια που βρίσκονται στη γραμμή και περισσότερο το μπάζ, το πιο μικρό καρύδι. Αν δεν πετύχουν κανένα περιμένουν τη σειρά τους, δίνοντας όμως ένα στην μάνα. Αν πετύχουν όμως το μπαζ τα παίρνουν όλα και η μάνα βάζει τον ίδιο αριθμό καρυδιών απ' τα δικά της. Όσα πετύχουν παίρνουν απ' το φύλακα τον ίδιο αριθμό καρυδιών

Σκαρλάτου Ελένη

Επιστροφή        Προηγ. σελίδα