Δύο λόγια για το βιβλίο:  
 Η Μαρία είναι τελειόφοιτη γυμνασίου. Όλα πηγαίνουν καλά στη ζωή της ως την ημέρα που γνωρίζει τον Μάριο ένα αγόρι της δευτέρας Λυκείου. Ο Μάριος τη σπρώχνει στα ναρκωτικά, στα χάπια και στα "τριπάκια". Η Μαρία περνάει όλα τα στάδια του εξευτελισμού και της ταπείνωσης και φτάνει ως την κόλαση. Μετά όμως βλέπει στον καθρέφτη τον εαυτό της και βάζει τέλος στο κακό που είχε προκαλέσει η ίδια στον εαυτό της.
Η προσωπική μου άποψη:
Ένα δυνατό μυθιστόρημα για τα σημερινά παιδιά και τους εφήβους που τολμάει να βάλει το μαχαίρι βαθιά και να περιγράψει με σκληρή γλώσσα το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας, τα ναρκωτικά. Αυτό το βιβλίο μπορεί να βοηθήσει τους εφήβους ώστε να μην "πέσουν" στα ναρκωτικά όπως επίσης και τους γονείς για να μπορέσουν με τη σειρά τους να βοηθήσουν τα παιδιά τους.
Δύο λόγια για τη συγγραφέα:
Η Λίτσα Ψαραύτη γεννήθηκε στη Σάμο. Όταν ανακάλυψε ότι ήθελε να αφοσιωθεί στο διάβασμα και στο γράψιμο και να' έρθει πιο κοντά στα παιδιά και στον κόσμο τους, άφησε την δουλειά της στην Αμερικάνικη Πρεσβεία και ρίχτηκε στην περιπέτεια της γραφής. Τα βιβλία που έχει γράψει μέχρι σήμερα αγαπήθηκαν όχι μόνο από τα παιδιά αλλά και από τους μεγάλους.
Το συγγραφικό της έργο βραβεύτηκε επανειλημμένα.
Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε έπαινο στο "αυγό της έχιδνας", το Υπουργείο Πολιτισμού βράβευσε με το κρατικό βραβείο το "χαμόγελο της Εκάτης", "τα δάκρυα της Περσεφόνης" αναγράφτηκαν στον πίνακα της IBBY και "το διπλό ταξίδι" τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Παντόβα.
Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών του κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Γυναικείας Λογοτεχνίας Συντροφιάς και μέλος του Π.Σ. του περιοδικού "διαδρομές".
Ήταν υποψήφια της χώρας μας για το διεθνές βραβείο Άντερσεν 2000.

Χαματάι Αρτέλα - Σεφγκίνη Εύα 

Κύρια πρόσωπα του έργου και χαρακτηρισμός τους
Τα κύρια πρόσωπα του έργου είναι: Ο Τσάρλι, ο παππούς Τζό, ο κύριος Βόνκα, και τα τέσσερα άλλα παιδιά που κέρδισαν τη ξενάγηση στο εργοστάσιο σοκολάτας του κύριου Βόνκα τα οποία είναι: ο Αύγουστος Γκλούπ, η Βερούκα Σολτ, Βιολέτα Μπορεγκάρ και Μάικ Τιβί.
Ο Τσάρλι: Ο Τσάρλι είναι ένα παιδί το οποίο σέβεται τους γονείς του και έχει μεγάλη αδυναμία στους παππούδες του και στης γιαγιάδες του. Είναι μετριόφρων και υπομονετικός.
Ο παππούς Τζό: Ο παππούς Τζό είναι ένας μεσόκοπος γέρος ο οποίος θέλει πολύ να λύσει το μυστήριο που τον βασάνιζε όλα αυτά τα χρόνια μέσα του.
Ο κύριος Βόνκα: Ο κύριος Βόνκα είναι ένας πολύ έξυπνος και πανούργος άντρας ο οποίος προσπαθεί να συνδυάσει κέρδη και διασκέδαση μαζί. Είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός γιατί ξέρει τι μπορεί να συμβεί και ότι η ζωή έχει ανεβάσματα αλλά και κατεβάσματα.
Αύγουστος Γκλούπ: Ένα υπέρβαρο αγόρι το οποίο σκέφτεται μόνο το φαγητό και μπορεί να κάνει οτιδήποτε γι’ αυτό.
Βερούκα Σολτ: Ένα κορίτσι το οποίο είναι κακομαθημένο και μπορεί να έχει ότι επιθυμήσει.
Βιολέτα Μπορεγκάρ: Ένα κορίτσι το οποίο σκέφτεται μόνο τον εαυτό της και την αηδιαστική τσίχλα της με την οποία θέλει να σπάσει το ρεκόρ μιας φίλης της μασώντας την για τρεις συνεχόμενους μήνες.
Μάικ Τιβί: Ένα αγόρι που το μόνο πού σκέφτεται είναι η τηλεόραση και, επηρεασμένος απ’ αυτήν, τα όπλα.
Δύο λόγια για το βιβλίο:  
 Πέντε και μόνο πέντε παιδιά πήραν την άδεια να επισκεφτούν το εργοστάσιο σοκολάτας του κύριου Βόνκα. Τα πέντε αυτά τυχερά παιδιά θα έβλεπαν όλα τα μυστηριώδη μηχανήματα του εργοστασίου απ’ όπου έβγαιναν τα πιο θαυμαστά ζαχαρωτά όλου του κόσμου τα οποία τα παρασκευάζουν κάποιοι μικροσκοπικοί και μυστηριώδης εργάτες. Ο κύριος Βόνκα όμως εκτός από παράξενα μηχανήματα έχει και παράξενους χώρους και εργαστήρια. Όμως τι συμβαίνει, όταν συναντούν το διάσημο κύριο Βόνκα; Τι συμβαίνει όταν περνάνε τη μεγάλη πύλη του εργοστασίου; Τι συμβαίνει όταν βλέπουν για πρώτη φορά τους παράξενους εργάτες που μιλούν μόνο με στίχους και που οι μικροσκοπικές σκιές τους διαγράφονται στα παράθυρα του εργοστασίου; Και… τι συμβαίνει όταν ένα από τα παιδιά παρακούσει τις εντολές του κυρίου Βόνκα;
Διαβάστε το βιβλίο και θα σας λυθούν όλες αυτές οι απορίες.
Η προσωπική μου άποψη:
Το βιβλίο μου άρεσε πολύ γιατί περιέχει κάποια αστεία και εξωπραγματικά γεγονότα. Ο συγγραφέας μας κρατάει σε αγωνία σε κάθε κεφάλαιο. Στην συνέντευξη που είχε δώσει είχε πει πως δύσκολα μπορεί κανείς να κρατήσει την προσοχή του παιδιού σε κάποιο βιβλίο. Όμως ο Ρόαλντ Νταλ το έκανε αυτό και με το παραπάνω όχι μόνο σε αυτό το βιβλίο αλλά και στα άλλα πού έχει γράψει. Η γλώσσα του έργου είναι απλή και καθημερινή κι έτσι μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πλοκή εύκολα.

Χένα Φλώριαντ

Τίτλος: "Δαβίδ Κόπερφιλντ"
Συγγραφέας: Κάρολος Ντίκενς
Εκδόσεις: Πέλλα
Σελίδες:  --
Τις τελευταίες μέρες διάβασα ένα εξαιρετικό βιβλίο του Κάρολου Ντίκενς το οποίο ονομάζεται Δαβίδ Κόπερφιλντ. Το βιβλίο αυτό μου το δώρισε η θεία μου αφού το είχε διαβάσει και είχε παρατηρήσει πόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο είναι. Κι αυτό κατάλαβα κι εγώ μέσα από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Ο Δαβίδ Κόπερφιλντ είναι ένα μικρό αγόρι το οποίο ζει στο Μπλόντερστον και ο πατέρας του έχει πεθάνει έξι μήνες πριν από τη γέννησή του. Η μητέρα του αποφασίζει να ξαναφτιάξει τη ζωή της με τον κύριο Μάρντστον, που αρχικά της φέρεται πολύ καλά. Εν το μεταξύ, η μις Μπέτσυ θεία του Κόπερφιλντ, έχει προτιμήσει να μη ξαναδεί την οικογένεια, επειδή ο Κόπερφιλντ ήταν τελικά αγόρι και όχι κορίτσι όπως περίμενε. Η Πέγκοτυ, η υπηρέτρια, προσπαθεί να πείσει την Κλάρα, δηλαδή τη μητέρα, να μη παντρευτεί τον κύριο Μάρντστον, αφού πιστεύει πως δε θα της φερθεί καλά. Μια μέρα ο Δαβίδ αποφασίζει να πάει διακοπές για 15 μέρες με την Πέγκοτυ στο πατρικό της, και γυρνώντας βρίσκει τη μητέρα του παντρεμένη, το δωμάτιό του σε διαφορετική θέση και τον κύριο Μάρντσον να του παρουσιάζεται ως ο καινούργιος του πατέρας. Ο κύριος Μάρντστον εγκαθιστά και την αδερφή του στο σπίτι, και μαζί χτυπάν το Δαβίδ, τον προσβάλουν και αφαιρούν από τη μητέρα το κάθε δικαίωμα που είχε! Μια μέρα για να αμυνθεί ο Δαβίδ δαγκώνει το χέρι του κύριου Μάρντστον και οι αφοί Μάρντστον στέλνουν τον Κόπερφιλντ σε ένα οικοτροφείο όπου τον χτυπούν, του φορούν μια ταμπέλα που γράφει »Προσοχή δαγκάνει» και όπου για καλή του τύχει γνωρίζει κάποιους καλούς φίλους. Ο Δαβίδ στις διακοπές του επισκέφτηκε τη μητέρα του και την αγαπημένη του υπηρέτρια, μα η μητέρα του δεν φαινόταν αρκετά καλά στην υγεία. Εκεί βρήκε και ένα μικρό αδερφάκι που είχε αποκτήσει η μητέρα του με το δεύτερο σύζυγό της. Έπειτα από μερικές μέρες από το γυρισμό του στο οικοτροφείο η γυναίκα του διευθυντή του ανακοίνωσε το θάνατο της μητέρας του. Όμως είχε πεθάνει και το μικρό αδερφάκι του. Από εκείνη τη μέρα ο Κόπερφιλντ δε ξαναγύρισε στο οικοτροφείο. Έμεινε για λίγες μέρες στο πατρικό της Πέγκοτυ, η Πέγκοτυ παντρεύτηκε και ο Κόπερφιλντ ξαναγύρισε στο πατρικό του. Εκεί τον έστειλαν στο Λονδίνο να εργαστεί σε μια εταιρεία με οίνους αλλά από εκεί πήγε στη θεία του, τη μις Μπέτσυ. Αυτή τον λυπήθηκε, του αγόρασε ρούχα, τον υιοθέτησε και τον έστειλε στο καλύτερο οικοτροφείο για να συνεχίσει το σχολείο του. Όμως το οικοτροφείο ήταν γεμάτο, και γι’ αυτό το λόγο έμεινε στο σπίτι ενός πολύ καλού κύριου, όπου ερωτεύτηκε την κόρη του, την Αγνή. Ο άντρας της Πέγκοτυ και ο ανιψιός της πέθανε και γι’ αυτό το λόγο η Πέγκοτυ έγινε υπηρέτρια της μις Μπέτσυ. Ο Κόπερφιλντ έγινε νομικός με φήμη και με πλούτη, παντρεύτηκε την Αγνή έκανε τρία παιδιά και και τέλος έζησαν ευτυχισμένοι.

Ο Κάρολος Ντίκενς έχει καταφέρει να δώσει τη μοναδική αίσθηση πως είναι ο Δαβίδ Κόπερφιλντ και διηγείται τις κακές του αναμνήσεις από την παιδική ηλικία του. Αυτό το βιβλίο είναι για παιδιά και νέους. Είναι αρκετά συγκινητικό, αφού μπορούμε να αντλήσουμε παραδείγματα μέσα από τις περιπέτειες του Δαβίδ και να γίνουν βιώματα για τη μετέπειτα ζωή μας!

Φωτεινή Καρίνου