Ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα και συνταγές

Σ' αυτή την εργασία οι μαθητές της ελληνικής ομάδας παρουσιάζουν κάποια (όχι όλα βέβαια) από τα παραδοσιακά προϊόντα αλλά και συνταγές του τόπου μας. Η εργασία ίσως δεν είναι τόσο μεγάλη σε αριθμό παρουσιαζομένων προϊόντων, αλλά στόχος ήταν να μπορέσουν τα παιδιά να λειτουργήσουν ομαδικά τηρώντας, κατά το δυνατόν, τα σχετικά στενά χρονικά όρια που τους τέθηκαν και μάλιστα σε περίοδο συνεχών επαναληπτικών διαγωνισμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα η εργασία κρίνεται, από εμάς τουλάχιστον, πολύ ικανοποιητική. Φυσικά ένας περιοριστικός, ως προς το μέγεθος της εργασίας, παράγοντας ήταν ότι τα κείμενα έπρεπε να γραφτούν κατ' αρχήν στα Γαλλικά, τα οποία είναι και η κοινή γλώσσα με τους συνεργάτες μας από την Ιταλία και την Σκοτία. Το ελληνικό κείμενο είναι όσο το δυνατόν πιο πιστή μεταφορά του Γαλλικού "πρωτότυπου".
Τα περισσότερα προϊόντα που παρουσιάζονται είναι καθαρά Ελληνικά (πχ φέτα, ντάκος), ενώ κάποια άλλα αποτελούν βασικό διατροφικό στοιχείο των μεσογειακών χωρών (ελιά - ελαιόλαδο).
 

Η ΦΕΤΑ ΜΑΣ

Τη φέτα τη συναντάμε σε κάθε ελληνικό σπίτι. Είναι «το δικό μας» τυρί. Χιλιάδες τόνοι φέτας παράγονται κάθε χρόνο στη χώρα μας, ενώ εκτιμάται πως κάθε έλληνας καταναλώνει περίπου 10 κιλά ετησίως. Η πλούσια γεύση της συνοδεύει εδώ και χρόνια το καθιερωμένο κυριακάτικο τραπέζι, τη χωριάτικη σαλάτα, τις παραδοσιακές ελληνικές πίτες, αλλά και το πρόχειρο κολατσιό της στιγμής. Η φέτα φτιάχνεται σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας όπως στη Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλία, Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Πελοπόννησο, και Λέσβο.

Δύο είναι οι βασικές παραλλαγές του εθνικού μας τυριού, η σκληρή φέτα, πιο πικάντικη και πιο δυνατή, και η μαλακή, πιο πλούσια και λιγότερο αλμυρή. Και στις δύο εκδοχές, χρησιμοποιείται το ίδιο γάλα και ακολουθείται η ίδια διαδικασία παραγωγής, με τη διαφορά ότι η μαλακή φέτα ωριμάζει έτσι ώστε να κρατήσει περισσότερη υγρασία.

Η παραγωγή της φέτας γίνεται 9 μήνες το χρόνο, από το Νοέμβριο μέχρι τον Αύγουστο. Οι ρυθμοί εντείνονται την περίοδο της άνοιξης, την εποχή, δηλαδή, που τα πρόβατα έχουν περισσότερο γάλα.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι το ευχάριστο πλούσιο άρωμα, η πικάντικη και λίγο υπόξινη γεύση της φέτας που είναι προϊόν της τέχνης και της εμπειρίας του κάθε τυροκόμου, η οποία περνάει από γενιά σε γενιά.

ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Οι πιπεριές αυτές είναι φημισμένες για την ποιότητα και τη νοστιμιά τους. Η ονομασία τους προέρχεται από τη περιοχή παραγωγής τους, το νομό Φλωρίνης.
Ο καρπός της πιπεριάς αρχικά είναι πράσινος, όταν μαζεύεται, αν αφεθεί πάνω στο φυτό παίρνει κόκκινο ή κίτρινο χρώμα.

Είναι φυτό θαμνώδες ύψους 60- 75 εκατοστών, με τρυφερούς βλαστούς, μετρίου μεγέθους με γλυκό καρπό και μαζεύονται όταν ωριμάσουν.

Χρησιμοποιούνται στην παρασκευή κόκκινου πιπεριού.

Συνηθισμένος τρόπος σερβιρίσματος είναι: ψητές με ξύδι και λάδι, αφού πρώτα ξεφλουδισθούν.

ΟΥΖΟ

Το ούζο είναι ένα ελληνικό παραδοσιακό ποτό. Είναι ένα ποτό δυνατό, πλούσιο σε οινόπνευμα και άρωμα. Το διαφανές του χρώμα γίνεται θολό άσπρο όταν αναμιχθεί με νερό. Συνήθως το ούζο καταναλώνεται με παγάκια ή /και νερό.

Ούζο παράγουν διάφορες περιοχές της Ελλάδας και ειδικά η Μυτιλήνη. Η Μυτιλήνη είναι η πρωτεύουσα της Λέσβου ενός νησιού του βορειοανατολικού Αιγαίου.

Το ούζο έχει γύρω στους 40 – 45 βαθμούς περιεκτικότητα σε οινόπνευμα. Είναι ιδανικό για να συνοδεύσει κανείς παραδοσιακά πιάτα, ψάρι αλλά και θαλασσινά. Οι τουρίστες το λατρεύουν.

Για την καταγωγή της ονομασίας του ούζου, υπάρχει η εξής εκδοχή:

Μια εταιρία η οποία εξήγαγε το ποτό στη Μασσαλία πάνω στα κασόνια έγραφε τη φράση «uso Massalia», δηλαδή να χρησιμοποιηθεί στη Μασσαλία. Για κάποιο λόγο η συγκεκριμένη φράση έγινε συνώνυμο της καλής ποιότητας του συγκεκριμένου ποτού και κάπως έτσι η πρώτη λέξη της φράσης έδωσε και την ονομασία στο εξαγόμενο προϊόν που εφεξής ονομαζόταν «ούζο».

ΣΟΥΒΛΑΚΙ

Το σουβλάκι είναι μια ελληνική σπεσιαλιτέ η οποία προσφέρεται σε όλα τα μέρη της χώρας μας.

Για την παρασκευή του χρησιμοποιείται κιμάς (μπιφτέκι) ή χοιρινό κρέας τα οποία συνοδεύονται από τηγανιτές πατάτες, κρεμμύδι, τζατζίκι ντομάτες και κόκκινο πιπέρι.

Είναι ένα πλήρες γεύμα το οποίο συνοδεύεται με ελληνικό κρασί, μπύρα ή και ένα αναψυκτικό.

Το σουβλάκι φτιάχνεται κυρίως σε μαγαζιά εξειδικευμένα στην παρασκευή του. Είναι πολύ νόστιμο και γευστικό, δεν είναι ακριβό και συνίσταται ανεπιφύλακτα σαν τοπική σπεσιαλιτέ!

ΡΕΤΣΙΝΑ

H ρετσίνα είναι ένα είδος κρασιού που παράγεται στην Ελλάδα και θεωρείται σαν σπεσιαλιτέ της χώρας.

Παρασκευάζεται κυρίως από μούστο λευκών σταφυλιών στο οποίο προστίθεται ρετσίνι πεύκου κατά την ζύμωση. Το ρετσίνι σταθεροποιεί το κρασί και του επιτρέπει να διατηρείται καλύτερα στη ζέστη. Του δίνει μια ξεχωριστή γεύση.

Πρόκειται για έναν από τους πιο διαδεδομένους τύπους ελληνικού κρασιού, η καλύτερη ρετσίνα παρασκευάζεται στην Αττική, την Αίγινα και την Πελοπόννησο.
Πίνεται δροσερό.

Η προέλευση αυτής της συνταγής προέρχεται μάλλον από τα αρχαία χρόνια. Ας σημειωθεί ότι στην αρχαία εποχή αρωμάτιζαν το κρασί με διάφορα βότανα.

ΝΤΑΚΟΣ

Ο ντάκος είναι ένα παραδοσιακό κρητικό παξιμάδι κριθαρένιο

Παραδοσιακή κρητική συνταγή του ντάκου

Το μουσκεύουμε με λίγο νερό, προσθέτουμε ντομάτα ψιλοκομμένη, ρίγανη, λίγο ελαιόλαδο και εάν θέλουμε, λίγο τυρί φέτα

Η συνταγή του ντάκου αποτελεί ένα πλήρες γεύμα.

Η ΜΑΣΤΙΧΑ ΧΙΟΥ

Η μαστίχα είναι ένα διάσημο προϊόν της Χίου η οποία παράγεται από τα αρχαία χρόνια. Η μαστίχα θεωρούταν είδος πολυτελείας. Την εποχή της τουρκοκρατίας οι γυναίκες την χρησιμοποιούσαν για να αρωματίζουν το στόμα τους.

Η μαστίχα είναι μια φυσική ρητίνη που βγαίνει από τον κορμό του μαστιχόδεντρου. Το χρώμα της είναι υπόλευκο - υποκίτρινο και είναι ημιδιαφανής έως διαφανής. Η αρχική της γεύση είναι πικρή, για να φύγει σύντομα αφήνοντας ένα ιδιαίτερο άρωμα μοναδικότητας.

Με βάση τη φυσική μαστίχα παρασκευάζεται ένα πλήθος προϊόντων:

• Σαπούνια
• Οδοντόκρεμες
• Τσίχλες
• Βανίλια, ένα γλυκό αρωματισμένο με μαστίχα

Τσίχλες από μαστίχα	Συσκευασίες μαστίχας

Η ΕΛΙΑ

Η ελιά είναι ένα προϊόν μεσογειακό μεν αλλά που έχει συνδέσει το όνομά του με την Ελλάδα από την αρχαιότητα. Αποτελεί τη βάση της διατροφής των λαών της Μεσογείου.

Το χρώμα της είναι μαύρο και ο καρπός της τρώγεται άγουρος (πράσινος). Η ελιά είναι πολύ σημαντική για όλους τους κατοίκους της Ελλάδας όχι μόνο επειδή από αυτή παράγεται το ελαιόλαδο που είναι απαραίτητο για τη μεσογειακή διατροφή αλλά και γιατί βοηθάει στην καταπολέμηση των διαφόρων ασθενειών όπως ο διαβήτης, οι καρδιολογικές ασθένειες και ο καρκίνος.

Στεφάνι ελιάς, σύμβολο ειρήνης που από τα αρχαία χρόνια απονεμόταν στους νικητές αθλητικών αγώνων μεταξύ των οποίων και οι Ολυμπιακοί αγώνες.

 Ένας ελαιώνας – Η ελιά ευδοκιμεί παντού στην Ελλάδα μα οι καλύτερες ελιές είναι αυτές της Κρήτης, της Πελοποννήσου, της Μυτιλήνης κλπ.

Επιστροφή