Το Καντόνι της Ζυρίχης είναι το πιο πολυπληθές καντόνι της Ελβετίας. Ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων είναι εκατομμυριούχοι, οι περισσότεροι από αυτούς ζουν στο Kusnacht, όπου απολαμβάνουν ένα ειδικό φορολογικό καθεστώς. Το γεγονός αυτό εξηγεί και το παρατσούκλι «Ζυρίχη»: από το «Zu reich» (πολύ πλούσιος). Το κύριο αξιοθέατο για τους επισκέπτες του καντονιού είναι η ίδια η πόλη της Ζυρίχης, όπου όποια πέτρα και αν σηκώσεις, θα βρεις από κάτω τους θρυλικούς τραπεζίτες της.
ΖΥΡΙΧΗ
340.873 κάτοικοι
409 μ. υψόμετρο
Η γνωστή πρωτεύουσα των τραπεζών έχει
γνωρίσει μια εκρηκτική ανάπτυξη τα
τελευταία χρόνια: τα μοδάτα μπαρ, τα
εστιατόρια και τα καταστήματα φυτρώνουν
παντού σαν μανιτάρια.
Οι ρέιβερς που αισθάνονται ότι δεν τους χωράει ο τόπος συρρέουν κάθε Αύγουστο στη Ζυρίχη.
Η μικροσκοπική αυτή πόλη είναι χτισμένη γύρω από τις όχθες ενός ποταμού (και μιας λίμνης). Η πόλη στο Μεσαίωνα ήταν τελωνειακός σταθμός των Ρωμαίων. Στις μέρες μας είναι η πιο θορυβώδης και η πιο άναρχη πόλη της Ελβετίας. Ο ποταμός Limmat κόβει στα δυο το κέντρο της πόλης.
Η Παλιά Πόλη είναι γεμάτη με
στριφογυριστά στενά, σπίτια και δημόσια
κτίρια του 16ου και 17ου αιώνα,
καθώς και αυλές και σιντριβάνια. Η Bahnhofstrasse
χτίστηκε εκεί που κάποτε στέκονταν τα
τείχη της πόλης και κατεδαφίστηκαν πριν 150
χρόνια. Ο δρόμος αυτός μπορεί να μην είναι
στρωμένος με χρυσάφι αλλά στην
κυριολεξία είναι στρωμένος πάνω από το
χρυσάφι – κάτω από το δρόμο είναι τα
τραπεζικά θησαυροφυλάκια που είναι γεμάτα
με αυτό το πολύτιμο μέταλλο. Εδώ θα δείτε
και το άγαλμα του πρωτοπόρου εκπαιδευτικού
Ερρίκου Πεσταλότσι. Ο καθεδρικός ναός Fraumunster, είναι το πιο αξιοσημείωτο μνημείο
της Ζυρίχης, τα χειροποίητα βιτρό του Μάρκ
Σαγκάλ θεωρούνται από τα ωραιότερα του
κόσμου.
Μπορείτε να επισκεφθείτε το Μουσείο
Καλών Τεχνών, με μια άκρως
εντυπωσιακή συλλογή έργων τέχνης του 19ου
και 20ου αι. με πίνακες του Μονέ, Βαν
Γκόγκ μέχρι και γλυπτά του Ροντέν.
Τα περισσότερα καταστήματα κλείνουν το μεσημέρι της τρίτης Δευτέρας κάθε Απριλίου, τότε που γιορτάζεται το εαρινό φεστιβάλ της Ζυρίχης. Τα μέλη των συντεχνιών, ντυμένα με στολές της εποχής, παρελαύνουν στους δρόμους. Όλα αυτά μετά μουσικής. Στις 6.00μ.μ. βάζουν φωτιά σε ένα « χιονάνθρωπο» παραγεμισμένο με βεγγαλικά, για να γιορτάσουν το τέλος του χειμώνα.
Η Ζυρίχη φημίζεται και για τα ρέιβ και techno πάρτι της.
Η Ελβετική κουζίνα δεν είναι σπουδαία
και ιδιαίτερη, στην πραγματικότητα τα
περισσότερα ελβετικά πιάτα οφείλουν την
ύπαρξή τους σε γερμανικές, γαλλικές και
ιταλικές σπεσιαλιτέ. Τα τυριά έχουν την
τιμητική τους- είναι το βασικό συστατικό 
πολλών fondues. Στην
Ελβετία θεωρείται το εθνικό πιάτο της χώρας.
Η μεγάλη κατσαρόλα με το λιωμένο τυρί και όλοι να
βουτούν μέσα μικρές μπουκιές φαγητό είναι
χαρακτηριστική εικόνα κάθε ελβετικού
σπιτιού. Αν η μπουκιά σας γλιστρήσει από το
πιρούνι και πέσει μέσα στο μίγμα, η παράδοση
λέει ότι πρέπει να κεράσετε τα επόμενα ποτά.
Το εθνικό φαγητό της γερμανόφωνης Ελβετίας
είναι το Rosti (τραγανές, τηγανητές, πολύ
ψιλοκομμένες πατάτες). Θα βρείτε μεγάλη
ποικιλία από λουκάνικα. Η Ελβετική σοκολάτα
είναι εξαιρετική και θα τη βρείτε σε πολλών
ειδών κέικ και επιδόρπια. Το πιο υγιεινό
από όλα είναι μια ελβετική εφεύρεση των γυναικών
του 19ου αι. το μούσλι, που τρώγεται για
πρωινό ή σνακ.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
WINTERTHOUR
89.612 κάτοικοι
447
μ. υψόμετρο
 |
 |
Αν υπάρχει μια πόλη στην Ελβετία όπου συμβιώνουν αρμονικά οι οικονομικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες ( μιας και οι πλούσιοι λατρεύουν τις επενδύσεις σε πίνακες και γλυπτά που τους εξασφαλίζουν φοροαπαλλαγές), αυτή είναι η Winterthour. Η πόλη έχει δώσει το όνομά της σε μια από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες της Ευρώπης. Η καταπράσινη αυτή πόλη οφείλει τη φήμη της στο συλλέκτη Όσκαρ Ράινχαρτ, το γόνο μιας πανίσχυρης οικογένειας τραπεζιτών. Όταν πέθανε το 1965 κληροδότησε ολόκληρη τη συλλογή του στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Στο ίδρυμα Sammlung Oskar Reinhart am Romerholz θα δείτε πίνακες του Ρούμπενς, Ρέμπραντ, Γκόγια, Μονέ, Ελ Γκρέκο.