Κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών μου, διάβαζα μια αθηναϊκή εφημερίδα και το μάτι μου έπεσε πάνω σε μια χαριτωμένη γελοιογραφία που η λεζάντα έγραφε: «Όχι στα ναρκωτικά, ναι στην TV μαστουρώνεις καλύτερα».

Όταν τη διάβασα γέλασα, το θεώρησα αστείο. Όμως όσο κι αν ακούγεται παράξενο η τηλεόραση είναι σε θέση να δημιουργήσει σχέσεις εξάρτησης το ίδιο δραστικές όσο και μια τοξική ουσία. Γιατί το να παρακολουθήσεις μόνο μια ενδιαφέρουσα σειρά και κατόπιν να κλείσεις την τηλεόραση είναι όπως λέει ο αδελφός μου σα να θέλεις να φας μόνο μια τηγανητή πατάτα!

Παιδιά από πέντε ετών έως ηλικιωμένοι ογδόντα πέντε είναι «κολλημένοι» σε καθημερινή βάση μπροστά στη μικρή οθόνη. Υπολογίστηκε από έρευνα που έγινε ότι στις ΗΠΑ ένα παιδί που τελειώνει το Λύκειο έχει περάσει περισσότερες από 15.000 ώρες μπροστά στο «χαζοκούτι»! Βέβαια για ένα άτομο περασμένης ηλικίας μπορούμε να πούμε πως οι συνέπειες είναι σχετικά μικρές και λιγότερο ανησυχητικές. Λόγω του ότι το άτομο αυτό έχει ήδη διαμορφώσει το χαρακτήρα του. Τι να πούμε όμως για ένα παιδί, ένα έφηβο, ή ακόμα και για ένα ανώριμο άτομο; Εκεί σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά!

Πρόκειται σαφώς για μεγάλη και ανεπανόρθωτη βλάβη ανάλογη του εθισμού. Όπως η φυσική τροφή μπαίνει στο σώμα μας και ωφελεί τα διάφορα όργανα του (η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων συντελεί στην ανάπτυξη των οστών, η κατανάλωση φρούτων αυξάνει την ανοσοποιητική ικανότητα του οργανισμού κλπ), έτσι και η πνευματική τροφή συντηρεί και δραστηριοποιεί το «δέκτη» δηλαδή το συνειδητό και το υποσυνείδητο  του ανθρώπου. Ότι βλέπουμε ακούμε αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, καταγράφεται αναλύεται και αναπαράγεται ασυνείδητα πολλές φορές όταν αντιδράμε σε ανύποπτο χρόνο σε κάποιο εξωτερικό ερέθισμα. Εξαιτίας αυτής της διεργασίας αισθανόμαστε κατά περίσταση, ήρεμοι, επιθετικοί ή χαρούμενοι. Μέσω αυτής της διεργασίας ρυθμίζονται οι σχέσεις μας με τους φίλους τους γονείς και τους δασκάλους μας.

Ένα παιδί στις ΗΠΑ παρακολουθεί 18.000 δολοφονίες από την τηλεόραση στη διάρκεια της σχολικής του ζωής. Το παιδί αυτό όταν μεγαλώσει είναι πιθανό να γίνει δολοφόνος γιατί οι τηλεόραση συντηρεί και συντηρείται από την εγκληματικότητα, τη διαδίδει, την αναπαράγει και   ίσως την κάνει και τρόπο ζωής για κάποιους ανθρώπους.

Τελικό συμπέρασμα είναι ότι όταν σε μια κοινωνία η κυριότερη απασχόληση των νέων είναι η τηλεόραση με ποια λογική ελπίζουμε σε μια καλύτερη κοινωνία με λιγότερη εγκληματικότητα; Πότε άραγε η τηλεόραση από κατάρα θα γίνει ευλογία; Μάλλον όταν τα προγράμματα αποκτήσουν κυρίως παιδαγωγικό / επιμορφωτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Μέχρι να γίνει αυτό κλείστε την τηλεόραση. Υπάρχουν τόσα καλά βιβλία να διαβάσουμε. Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθούμε από την τηλεόραση, όμως ας κάνουμε μια προσπάθεια. Πιστεύω ότι θα υπάρξουν πολλαπλά οφέλη από μια τέτοια απόπειρα «απεξάρτησης».

Μέιβης Μότσκα - Ιανουάριος 2006

Επιστροφή