Κωνσταντίνος Καρυωτάκης

 

Ο Κ. Καρυωτάκης γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896. Ο πατέρας του ήταν από τη Συκιά της Κορινθίας, και η μητέρα του, η Αικατερίνη Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Ο πατέρας του ήταν νομομηχανικός και έτσι στα παιδικά του χρόνια αναγκάστηκε να αλλάζει συνέχεια τόπο διαμονής. Πέρασε από το Αργοστόλι, την Λευκάδα, την Λάρισα, την Καλαμάτα, την Αθήνα, τα Χανιά.   

Από το 1912 δημοσιεύει ποιήματα σε διάφορα παιδικά περιοδικά. Δεκαεπτά χρονών έρχεται στην Αθήνα, και γράφεται στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα τέλη 1917 πήρε το πτυχίο του. Στην συνέχεια επιχείρησε να ασκήσει το δικηγορικό επάγγελμα, αλλά η έλλειψη πελατείας τον ανάγκασε να ζητήσει δημόσιο διορισμό. Έτσι διορίστηκε υπάλληλος στην νομαρχία Θεσσαλονίκης. Μετά την οριστική απαλλαγή του από το στρατό, τοποθετήθηκε στην νομαρχία Σύρου και ύστερα βρέθηκε για μερικούς μήνες να ασκεί καθήκοντα νομάρχη στην Άρτα. Στην συνέχεια μετατέθηκε στην Αθήνα στην Νομαρχία Αττικής.  

Αισθανόμενος απέχθεια για την κρατική γραφειοκρατία την καυτηριάζει συχνά. Αυτό του στοιχίζει αντιπάθεια  και διώξεις από τους ανώτερους του, με αποτέλεσμα να μετατεθεί πολλές φορές στην επαρχία. Γνωρίζει έτσι την μιζέρια και την ανία της και αυτό του στοιχίζει και τον πληγώνει βαθιά.  

Το Φεβρουάριο του 1919 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή « Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων», που δεν παίρνει καλή κριτική. Με τον φίλο του Άγη Λεβέντη εκδίδει τον ίδιο χρόνο το σατιρικό περιοδικό «Η Γάμπα». Παρά την επιτυχία του το περιοδικό κυκλοφόρησε μόνο σε 6 τεύχη γιατί η αστυνομία απαγόρευε την έκδοσή του. 

Το 1921 κυκλοφορεί την δεύτερη συλλογή του τα «Νηπενθή». Την εποχή αυτή συνδέεται στενά με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στην νομαρχία Αττικής. Το 1924 ταξιδεύει στο εξωτερικό, στην  Ιταλία (Ρώμη), Γερμανία και Ρουμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 εκδίδει την τελευταία του συλλογή, «Ελεγεία και Σάτιρες».

Το Φεβρουάριο του 1928 αποσπάται στην Πάτρα και τον Ιούνιο στην Πρέβεζα. Αισθανόμενος αηδία και απόγνωση για την ζωή αυτής της μικρής πόλης στέλνει απελπισμένα γράμματα σε συγγενείς και φίλους, περιγράφοντας την αθλιότητα και την μικρότητα που κυριαρχεί στην τοπική κοινωνία. Στις 20 Ιουλίου αποφασίζει να βάλει τέλος στην ζωή του. Αποπειράται να αυτοκτονήσει πέφτοντας γυμνός στην θάλασσα και προσπαθώντας μάταια επί δέκα ώρες να πνιγεί. Δεν τα καταφέρνει όμως  γιατί ήταν καλός κολυμβητής. Το πρωί της επομένης, απτόητος, αγοράζει ένα περίστροφο και πάει σε ένα καφενείο όπου φυτεύει μια σφαίρα στην καρδιά του. 

Αθηνά Ντούση, Δήμητρα Παππά

 

Επιστροφή